ไม่ใช่ที่ของฉัน (Chair) -Tom Isara
ร้อยความทรงจำ เริ่มจะเลือนลาง เหลือเพียงที่ว่างที่อยู่ในใจ
เก้าอี้ข้างเธอ นั้นยังว่างเปล่า คิดถึงวันเก่าแต่กลับไปไม่ไหว
ใครกัน จะหยั่งรู้ข้างใน ว่ามันยากเย็นแค่ไหน ที่ต้องทำใจ เพื่อปล่อยมือเธอ
ใครเค้า คิดว่าเราสองคน จะต้องไปได้ไกล จับมือกันไว้เสมอ
* โลกนี้ไม่มีใคร ที่จะเลวร้ายมากจนเกินไป มีแค่หัวใจที่มันสวนทาง
** เก้าอี้ตรงนี้ จะมีใครนั่งหรือเปล่า คำถามในใจเบาๆ ไม่ให้เธอได้ยิน ไม่มีสิทธิ์แม้จะเสียดาย
คงไม่ใช่ที่ของฉัน ฉันรู้ดี และสักวันคงจะมีใครมาแทนที่กัน และฉันเองต้องเข้าใจ
ว่าฉันไม่ควร ไม่ควร และไม่ควรกลับ ไปนั่งที่เดิม
ในสุดท้าย ต้องเรียนรู้และก็ทำใจ แม้ว่าจะรัก แต่ก็เข้ากันไม่ได้
เคยพยายาม แต่มันก็ทำได้เพียงสุดทาง
เหมือนจักรวาล นั้นคงไม่ต้องการ เลยเหวี่ยงเรา กั้นเราออกไปให้ห่าง
โลกเธอและฉัน มันช่างดูต่าง แม้เธอจะตรงนั้น
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น