เสียงแคนที่หนองคาย – เล้ง ศรันยกันย์
โอ้ยน้อ..เสียงแคนคือหม่วนแท้หนอ คิดฮอดแฟนเก่าแท้นอ คนแม่นที่เบิดสิทธิ์ฮัก
คราวนั้น..ออกพรรษาได้มาฮู้จัก ได้เบิ่งบั้งไฟพญานาค พ้อฮักที่เมืองหนองคาย
* เสียดายฮักได้บ่ดน กะมีคนมายาดเอาไป
เสียงแคนที่เมืองหนองคาย เลยกลาย เป็นเสียงเอิ้นน้ำตา
** สุดแดนฮักเฮา คิดฮอดบ่เซา แต่เป็นคือเก่าบ่ได้ มื้อนี่เพิ่นมีผู้ใหม่ สิก้าวกลับไป..
หะโอ โอยย.. ย่านแฟนอ้ายว่า
เกาะฮั้วแฟนเก่า น้ำตาพังหย่าว เมื่อเสียงแคนแว่วมา
วอนพ่อพระใสช่วยเป่าคาถา ให้ลูกเซาฮัก เซาคึดฮอด ฮือ..แฟนเก่าได้บ่
โอ้ยน้อ..เคยเว้ากันเนาะ สิพอแค่กัน ต่อหน้าพ่อพระใสวันนั้น ทุกคำยังอยู่ในใจ
( * , ** )
( ** )
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น