โรงฆ่าสัตว์ – ตั๊กแตน ชลดา
ถืกแทงข้างหลัง ไผสิยอมรับทนได้ คนเด้นิ่ บ่แม่นวัวแม่นควาย กะเจ็บเป็น
ถืกเขาหักอก จนวาไปบ่เป็น ฮักเขาหลาย จนว่าเสียเส้น เกือบหมดลมหายใจ
หัวใจสลาย ปานถูกกระสุนปืนใหญ่ ความฮักที่เคยมีให้ อ้ายก็ลืมไปจ้อย
เหลือโตนหัวใจที่มัน ยังเฝ้าคอย ตัดขาดบ่เหลือฮอดฮอย บ่เหลือฮอดเศษใจ
* น้องบ่แม่นวัว บ่แม่นไก่ สิเฮ็ดจังได๋ จังสิลืมได้ คนยังฮัก ยังรอมันสิตาย กะย้อนว่าอ้ายบ่แคร์
** เฮ็ดปานโรงฆ่าสัตว์ สิฆ่ากันให้ตายแม่นบ่ ถ้าน้องบ่ดีพอ น้องกะสิขอ ย่างออกจากใจ
ถ้าอ้ายเบิ่ดฮัก น้องสิบ่ฝืน ให้หัวใจไปตาย
คือฆ่ากัน ทั้งๆที่หายใจ คือเฮ็ดกันได้ ปานโรงฆ่าสัตว์ (คือเฮ็ดกันได้ ส่ำโรงฆ่าสัตว์)
*** ให้คึดซะว่า เป็นเวรเป็นกรรมที่เฮาเคยก่อ ชาตินี้กะเลยมาพ้อ กับความเสียใจ
ถ้าฝืนฮักต่อน้องคง เจ็บแฮงหลาย เซาสาถ้าอ้ายเบิ่ดใจ น้องสิบ่ฝืน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น