บุญธรรม – เขียนไขและวานิช
เนิ่นนาน เนิ่นนาน กับกลิ่นไอหอมที่เธอนอน
ล่องลอย ล่องลอยไป กับร่างกายไร้..ซึ่งวิญญาณ
* บนนภาอากาศที่กว้างไกล คงจะมีความสุขมากมายทุกวันนี้
ตรงนั้นมีความสุขบ้างไหม อยู่ตรงนี้ทนทุกข์สักแค่ไหนเธอรู้ไหม
ไม่นานนี้ จะรุ่งเช้าโปรดลืมตา ไม่นานนี้ จะรุ่งเช้าโปรดลืมตา
ไม่นานนี้ จะรุ่งเช้าโปรดลืมตา
ขอให้เธอเกิดสุข รออยู่บนฟ้าเรืองรอง ฉันจะคอยสอดส่องวันสิ้นแสงรำ่ไร ถึงเวลาเกิดดับจะตามไป เธอผู้อยู่แสนไกล
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น