ว่าน ธนกฤต – ยิ่งใกล้ยิ่งไม่รู้จัก
เหมือนว่าจะรักกันแต่ไม่รักกัน เหมือนเป็นคนสำคัญ แต่มันไม่ใช่
เหมือนว่าอยู่ด้วยกันแต่มันยิ่งไกล เหมือนว่าความห่วงใยไม่มีค่าเลย
* เหนื่อย แต่ไม่รู้จะบอกใคร เหนื่อย แต่ไม่รู้ต้องทำอย่างไร จากที่เคยไหวก็หมดแรงแล้ว
** หากความจริงคนเราไม่รักก็คือไม่รักกัน เรื่องจริงที่่เราไม่พูดมัน
ไม่มีอะไร จะเหมือนเดิมต่อไป
อดทนมานาน อาจทรมานไม่เหลือใคร จะเสียเวลาหรือเสียใจ
เรื่องเดียวที่เจอตอนท้ายก็คือไม่รัก
เหมือนเพิ่งเกิดเมื่อวานแต่นานเหลือเกิน เหมือนว่าทางที่เดินมันยิ่งแคบลง
เหมือนผูกพันแทบตายที่สุดก็คง เหมือนถูกบีบให้จมในกองน้ำตา
( * , ** )
จะทนไปอย่างนี้สักเท่าไหร่ เมื่อคนไม่มีใจ และคนที่จะไป อะไรก็ไม่เหมือนเดิม
( ** , ** )
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น