เฝ้ารอวันที่เจ้าร่วงหล่นบนธารดอกไม้อีกครั้ง – เบื๊อก
* เจ้าดอกขาวเจ้าไปอยู่ที่ไหนหนา ยามเมื่อกลิ่นเจ้าโชยมา อ้ายคอยใฝ่หาน้องนางคนงาม
เจ้าดอกเหนือเขาเคียงคู่กับลมหนาว ผิวพรรณผ่องดั่งดวงดาว ใจอ้ายอยากหื้อเจ้ากลับมา
** ถ้าเราบังเอิญได้พบกันอีก เพราะเธอคือหนึ่งในทุ่งดอกไม้
งดงามเกินใครเมื่อฉันได้มอง ให้กาสะลองอยู่ให้นานเท่านาน
ให้เราได้อยู่ตราบนิจนิรันดร์ ให้เธอเเละฉันอยู่ด้วยกันอย่างงี้
ให้กาลเวลาผ่านไปเเรมปี ขอเธอคนดีอยู่ตรงนี้ให้นาน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น