โก๋ย วรมัน – สุรินทร์เหลา
ทำไมรู้เหลา ผมเป็นคนสุรินทร์ ข้าวปลาไม่กิน กินเหล้าเป็นอาหาร
ไม่มีวันยุด เมาทุกเทศกาล เมืองแห่งความสำราญ เมืองสุรินทร์ สุรา
* ทำไมรู้เหลา ผมเป็นคนสุรินทร์ รูปหล่อลากดิน ธรรมดาที่ไหน
สาวกรุงมาเห็น เธอต้องต๊กกะใจ นึกว่าเผ่าซาไก ตัวดำ ๆ ผมหยิก ๆ
** สาวกรุงเทพฯ ทำไมเธอสวยแท้เหลา ถึงพี่ขี้เมา เน้อ แต่ก็มีหัวใจ
จะไปสู่ขอ คิดค่าสินสอดเท่าไหร่ ไม่ว่าจะแพงแค่ไหน พี่จะขี่ช้างไปขอแต่งงาน
ทำไมรู้เหลา ว่าผมเป็นคนสุรินทร์ คงเคยได้ยิน มาสุรินทร์ต้องกินสุรา
ถ้ามาสุรินทร์ ไม่ได้กินสุรา เขาเรียกกันว่า เทวดาสุรินทร์
( * , ** )
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น