จากเป็นก็ยิ่งช้ำ จำหนอจำไม่ลืม – ดวงดาว เดียวดาย
ขอโทษที่คิดถึง เธอ ขอโทษที่ยังพร่ำเพ้อ ไม่หาย
ขอโทษที่ความจำยังลืมไม่ได้ ขอโทษที่งมงาย สิ้นดี
* ทั้งที่มันก็ผ่าน มานานเหลือเกิน ซึ่งมันก็น่าจะลืม… ได้สักที
ทั้งที่เธอก็หายไป จากชีวี ทิ้งไว้เพียงตัวเรา
** ที่ตื่นขึ้นมาผจญ กับความเหมือนเดิม กับร่องรอยข้อความ ในคืนนั้น
ช้ำอยู่ตรงหน้าจอเมื่อวาน เมื่อวานของปีที่แล้ว แต่แล้วไม่เลยผ่านยอม ลับไป
กลับคืน ย้อนมา ที่เดิม
( * , ** )
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น