ได้พบเธอ – พิม ฐิติยากร
หากลมพัด ไม่ปลิวปลิดใบไม้ไหว เธอนั้นเพียงเดินผ่านไป
อาจเป็นเสี้ยวนาทีที่ ฉันและเธอคลาดกัน
หากดอกไม้ ผลิบานอย่างไรสีสัน ไม่งดงามพอให้ฉัน
หยุดและพบเธอในตอนนั้น วันนี้จะเป็นอย่างไร
* ก่อนว่ารักมีเพียงความฝัน กลับได้พบเมื่อเธอเข้ามา
จับมือเธอ ซบลงตรงข้างกัน ขออยู่อย่างนั้นเหมือนเวลาไม่หมุนไป
จะไม่ทิ้งเธอไปจากฉัน จากวันนี้จนนานแค่ไหน
จะขอ แค่มีเธอข้างกาย โชคดีแค่ไหนเมื่อหมดใจที่ฉันมี ได้พบเธอ
เมื่อลมหนาว ปกคลุมเส้นทางทุกสาย ถ้ารถขบวนสุดท้าย
หยุดและรับเธอไปห่าง ก็ไม่อาจได้พบกัน
ถ้าบนฟ้า มืดมนไม่มีแสงจันทร์ เพียงก้าวเดียวที่ผ่านฉัน
เธอไม่แหงนขึ้นมองบนนั้น คงไม่มีวันได้เจอ
(*)
เฝ้ารอเพื่อได้พบเธอทั้งชีวิตนี้ ทุกนาทีฉันมีแค่เธอ
เมื่อฉันได้รู้ว่าวันพรุ่งนี้จะมีไว้เพื่อใคร เหนื่อยเพียงใดพร้อมจะเจอ
ขอแค่มีเธอและฉัน จากตรงนี้
อาจเป็นเสี้ยวนาทีที่ ฉันและเธอคลาดกัน
หากดอกไม้ ผลิบานอย่างไรสีสัน ไม่งดงามพอให้ฉัน
หยุดและพบเธอในตอนนั้น วันนี้จะเป็นอย่างไร
* ก่อนว่ารักมีเพียงความฝัน กลับได้พบเมื่อเธอเข้ามา
จับมือเธอ ซบลงตรงข้างกัน ขออยู่อย่างนั้นเหมือนเวลาไม่หมุนไป
จะไม่ทิ้งเธอไปจากฉัน จากวันนี้จนนานแค่ไหน
จะขอ แค่มีเธอข้างกาย โชคดีแค่ไหนเมื่อหมดใจที่ฉันมี ได้พบเธอ
เมื่อลมหนาว ปกคลุมเส้นทางทุกสาย ถ้ารถขบวนสุดท้าย
หยุดและรับเธอไปห่าง ก็ไม่อาจได้พบกัน
ถ้าบนฟ้า มืดมนไม่มีแสงจันทร์ เพียงก้าวเดียวที่ผ่านฉัน
เธอไม่แหงนขึ้นมองบนนั้น คงไม่มีวันได้เจอ
(*)
เฝ้ารอเพื่อได้พบเธอทั้งชีวิตนี้ ทุกนาทีฉันมีแค่เธอ
เมื่อฉันได้รู้ว่าวันพรุ่งนี้จะมีไว้เพื่อใคร เหนื่อยเพียงใดพร้อมจะเจอ
ขอแค่มีเธอและฉัน จากตรงนี้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น