ไร้ฝั่ง – ไววิทย์
ฝาก…สายลมช่วยกระซิบฝั่ง บอก…ว่ายังคงไปไม่ถึง
สงัดสายลมเสียงคลื่น หวิวไหวในห้วงคำนึง ทรุดเข่าล้มตัวลงตึง ทิ้งไปกับเรือ
ฝั่ง..แสนไกลไม่เคยใกล้ฝั่ง ราวแววแห่งหวังอยู่แสนไกล
แสงเดือนเยือนแล้วลา นิทราหลับฝันไป ตกอยู่ในฝันร้าย ทุกคราวคืน
* เรือเอยจงอภัย ในความผิดพลั้ง ฉันมองไม่เห็นฝั่งจะไปถึง
พริ้วไหวกลางทะเลคราม คล้อยตามลมเจ้าพัดตึง
ฝากสายลมไปถึง จูบฝั่งฝันที
พริ้วไหวกลางทะเลคราม คล้อยตามลมเจ้าพัดตึง ฝากสายลมไปถึง จูบฝั่งฝัน..แทนฉันที
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น