นกแตดแต้ – ยศ ภิณโย
ล่ะพอแต่เปิดผ้ากั้ง ออกมานั่งกอดเข่า ล่ะพอแต่น้องเปิดใจ ฮักเขา เรื่องเฮากะยังแต่น้ำตา
กะจักว่านกแตดแต้ บินข้ามป่าฮักผู้ได๋มา ผู้สาสส่ำน้อย แฟนอ้ายจั่งบอกลา ป๋าอ้ายให้เสียใจ
* คั่นบ่ฮัก จักเป็นหยัง จั๋งมาตีแถลงเว้า เจ็บคักยามเห็นน้องฮักเขา เว้าว่าจบง่ายๆ
** เจ้าผู้นกกระแดดเด้า ชู้เก่าบ่หลูโตน มาส่างเป็นแท้น้อคน ฮักบ่โดนกะลืมอ้าย
พ้อใหม่มักหน้า ลืมชู้ผู้เก่าหลัง บี๋ใจจนฮักฮ้าง มาส่างทำน้อลงได้
*** เจ็บปานเสียง ฟ้าโหย่น โตนโพนหัวใจพี่ บาดห่าตั้งแต่กี้ กะว่าสิฮัก ฮักอ้าย
พ้อเขาสิบอกให้ลืมง่ายๆ แบบนี้กะได้ สั่นบ้อ
ละพอเจ้าเปิดผ้ากั้ง แจ้งสว่างทางสิเดิน บ่าวผู้ชายผู้ใดได้ใจเพิ่น บ่มีสิทธิพาเจ้าไปต่อ
กะจักว่านกแตดแต สิบินข้ามป่าฮักผู้ใดอีกบ่อ
หลีกทางให้หม่อมพระนางได้ย่างต่อแม่นอ้ายสิเจ็บส่ำใด
( * , ** , *** )
( * , ** , *** , *** )
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น