ลำธาร – มาโนช พุฒตาล
มองลงไป ในแม่น้ำ นานเนิ่นนานอยู่ในภวังค์
ลึกลงไป ใต้ลำน้ำ มีมนต์ขลัง มีพลัง
วิญญาณหลุดลอยร่อนลง ดิ่งลงดื่มด่ำลำน้ำ อยู่เพียงลำพังทั้งสองฟากฝั่ง
วิญญาณใฝ่ฝัน ต้องการฝังลึกมานานต้องการเข้าใจ ลึกลับซ่อนเร้นแอบอยู่ข้างใน
หากแต่ร่างกาย ไม่อาจเคลื่อนไหวดั่งใจหวัง นิ่งอยู่อย่างนั้นนั่งมองลำธาร
* ปลดปล่อยตนเองไปตามลำธาร เปลี่ยว โดดเดี่ยวคนเดียวเหลียวมองดูรอบ กาย
โดดเดี่ยวเดียวดาย กระหายพบเพื่อนร่วมทาง โลกที่อ้างว้าง เส้นทางที่ไกล
ในความเงียบงัน พลันได้ยิน ได้รู้ได้เห็นเป็นเสียงดนตรี
ลีลาประสานทำนองคล้องจอง เกิดแก่เจ็บตายลวดลาย อิ่มหิวกระหายหัวเราะน้ำตา
จึงตัดสินใจ ส่งมอบกายให้กับแม่น้ำ ทอดกายลงน้ำไหลตามลำธาร
( * )
** อยากบอกให้รู้ความดียังมี อยู่ วางจิตรับรู้เข้าใจด้วยเหตุ ผล ดื่มดับกระหาย สายน้ำของทุกคน หยุดความสับสนเลือกหนทางเดิน *** สัจจธรรมจริงแท้มั่นคงดำรง อยู่ ปัญญาความรู้เท่าทันความเศร้า หมอง ดื่มเถิดเพื่อนพ้อง สายน้ำของการแบ่งปัน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น