กอดเสาเถียง- กระต่าย พรรณนิภา
ฮะโอ ฮ่ะโอ ฮะโอ ฮ่ะโอ ฮะโอ ฮ่ะโอ ฮะโอ ฮ่ะโอ
ฮะโอ ฮ่ะโอ ฮะโอ ฮ่ะโอ ฮะโอ ฮ่ะโอ ฮะโอ ฮ่ะโอ
สิให้ไปยินดีอิหยัง กำลังสิตายมึงฮู้บ่ บ่ได้สนมื้อสันวันดี ไผสิมีแฮงกะส่างเถาะ บ่ไปเหยียบ
ตามระเบียบเสร็จเขาจนได้ ญาติผู้ใหญ่คือสิหน้าบาน ปานกระด้ง
กะฮักสิตาย แต่สุดท้ายยังหลุดโค้ง มันอยู่บ่ได้ อยากอายเขา…โอ…
* น้ำตาตก ลงโจก จักโบก มันจังสิพอ พอสิฆ่า คนจั่งมึง ให้ตายไปจากใจ
เคียดให้คักๆ เบิดเหล้าจักว่าจักไห กะยังบ่ไป ยังบ่ตายไปจากใจ จักเทื่อ…โอ… โอ้ย…
** มาเหมื่อยแท้เบื่อสิคิดฮอด เฮ็ดได้แต่กอดเสาเถียง แนมไปกองเฟียง กะเห็นแต่หน้าขาวๆ
เมากะเมาพอตาย ยังเห็นแต่ภาพเก่าๆ กูคิดฮอดเขา โอ…โอ้ย..
มันเจ็บพอปานสิใจขาด พัดไปกับสายลมส่า ลิ่วหลุดไปคือว่าว ที่เอาคืนบ่ได้
ห่ายเหล้าเข้าปาก สะมั๊กจนน้ำตาไหล ฮ้องเอิ้นใส่เสียง มาเด้อ..ขวัญเอย..โอ…
( * , ** )
(มาเด้อขวัญเอย)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น